Graag wil ik iets over bovenstaande tekst delen.

Er is veel misverstand over bovenstaande tekst en heeft daardoor behoorlijke consequenties! “Als het volmaakte komt….” Wat betekent dat eigenlijk? Als je wat googelt dan vind je daar al heel snel uitleg over. Ik pak de eerste de beste er even uit:

Als we hoofdstuk 13 vers 10 goed willen begrijpen moeten we eerst de context van deze woorden goed gaan plaatsen. Als we dan naar deze drie hoofdstukken (Kor. 12-14) gaan kijken dan zien we een algemeen beeld ontstaan:
            – Hoofdstuk 12: Hoe worden deze gaven gegeven?
            – Hoofdstuk 13: Hoe lang blijven deze gaven bestaan?
            – Hoofdstuk 14: De specifieke aspecten van deze gaven?

De opmerking om in de context te lezen klinkt me als muziek in de oren! Maar in de vraagstelling bemerk ik een veronderstelling die al in de vraag gelegd wordt. nl: “Hoe lang blijven deze gaven bestaan?

Ik wil proberen in het kort, bovenstaande vragen te beantwoorden.
We gaan het zoals gezegd “in de context” onderzoeken om de antwoorden te vinden.

Hoe worden deze gaven gegeven?

Paulus zegt: 1Kor. 12 : 8-11 Want aan de een wordt door de Geest gegeven met wijsheid te spreken, en aan de ander met kennis te spreken krachtens dezelfde Geest; aan de een geloof door dezelfde Geest en aan de ander gaven van genezingen door die ene Geest; aan de een werking van krachten, aan de ander profetie; aan de een het onderscheiden van geesten, en aan de ander allerlei tongen, en aan weer een ander vertolking van tongen. Doch dit alles werkt een en dezelfde Geest, die een ieder in het bijzonder toedeelt, gelijk Hij wil.

Eigenlijk hoeft bovenstaande tekst helemaal geen uitleg. Het spreekt voor zich. De gaven worden, hoe kan het ook anders, door de Geest gegeven. Het zijn immers Geestesgaven! Verder legt Paulus e.e.a uit met het voorbeeld van het functioneren van een lichaam, waarin verschillende lichaamsdelen zijn. Om een lichaam perfect te laten functioneren kunnen we geen van de leden missen. Zo geldt dat ook voor het geestelijk lichaam.

1Kor 12:12-14 Want gelijk het lichaam een is en vele leden heeft, en al de leden van het lichaam, hoe vele ook, een lichaam vormen, zo ook Christus; want door een Geest zijn wij allen tot een lichaam gedoopt, hetzij Joden, hetzij Grieken, hetzij slaven, hetzij vrijen, en allen zijn wij met een Geest gedrenkt. Want het lichaam bestaat toch ook niet uit een lid, maar uit vele leden.

Paulus lijkt in vers 28 een bepaalde rangstelling aan te geven betreft de gaven van de Geest. En roept op om te streven naar de hoogste gaven en zegt daarbij: “En ik wijs je een weg die nog veel verder omhoog voert! Dit laatste moeten we even goed in de context plaatsen! Want Paulus vervolgt zijn betoog, om duidelijk te maken welke weg dat dan is.

Hoelang blijven deze gaven?

Dit is een suggestieve vraag…, waarin men er al van uit gaat dat ze tijdelijk zijn! Ik kom hier later nog even weer op terug!

Het mag duidelijk zijn dat hoofstuk 13 specifiek over de liefde gaat. “Waarom gaat Paulus daar zo breedvoerig op in?” Dat zou een betere vraag zijn toch? Ook dat is duidelijk. Want Paulus zegt:

1 Kor. 13:1-3 Al was het, dat ik met de tongen der mensen en der engelen sprak, maar had de liefde niet, ik ware schallend koper of een rinkelende cimbaal. Al was het, dat ik profetische gaven had, en alle geheimenissen en alles, wat te weten is, wist, en al het geloof had, zodat ik bergen verzette, maar ik had de liefde niet, ik ware niets. Al was het, dat ik al wat ik heb tot spijs uitdeelde, en al ware het, dat ik mijn lichaam gaf om te worden verbrand, maar had de liefde niet, het baatte mij niets.

Ook dit stuk geeft maakt duidelijk, dat al hadden we alle gaven, maar hadden de liefde niet, dan waren we niets! Hij wil hier duidelijk maken dat de Liefde, de weg is die nog veel verder omhoog voert! Dit heeft verder geen verklaring nodig. Toch kan je je de vraag stellen: “Waarom is dat zo?” Het zou kunnen zijn dat er een soort van prestatiedrang is onder de Corinthiërs. Zo van wie heeft de belangrijkste gave? We zien heden ten dage dat er voorgangers zijn die, als heer en meester, hun gaven etaleren…. Maar waar gaat het nu eigenlijk om? Welnu, Paulus legt dat uit. Hij benoemt wat liefde is en doet:

Wat is liefde

De liefde is lankmoedig.
De liefde is goedertieren.
De liefde is niet afgunstig.
De liefde praalt niet.
De liefde is iet opgeblazen.
De liefde kwetst niemand gevoel.
De liefde zoekt zichzelf niet.
De liefde wordt niet verbitterd.
De liefde rekent het kwade niet toe.
De liefde is niet blij met ongerechtigheid.
De liefde is blij met de waarheid.
De liefde bedekt alles.
De liefde gelooft alles.
de liefde hoopt alles.
De liefde verdraagt alles.
De liefde vergaat nimmermeer!

Daar tegenover zegt Paulus: “Profetieën ze zullen afgedaan hebben.” Met andere woorden. Een profetie heeft zijn werk gedaan. Kennis zal zijn afgedaan. Als we kijken in de grondtekst dan wordt het woord : katar’geo’ gebruikt. en betekent:

1) inactief maken, werkloos doen zijn
1a) maken dat iemand of iets geen verdere invloed heeft
1b) van kracht, invloed, beroven.

Er wordt niet gezegd dat de gaven van kennis of profetieën zullen verdwijnen. Dus niet de gaven zullen ophouden, maar dat profetieën en woorden van kennis geen invloed meer zullen hebben. Ze zijn in feite allemaal van tijdelijke aard. “Onvolkomen is ons kennen en ons profeteren”. Ook dat kunnen we toepassen. Alles wat we daarin in doen is met een zekere onvolmaaktheid.

Maar als we terugkomen op dat wat Paulus over de liefde zegt en we laten dat op ons inwerken, dan kunnen we tot geen andere conclusie komen dat:

De Liefde wel Volmaakt is!!

Als dat volmaakte in ons de boventoon voert, dan is dat onvolmaakte toch in liefde gedaan… Als we dat gaan beseffen, gaat het niet meer om prestatiedrang of wat dan ook. Het gaat er om dat we gedreven worden door liefde! Als we dat niet doen, zijn we nog steeds kinderen, we spreken en handelen als een kind.

We kunnen uit bovenstaande niet de conclusie trekken dat de gaven tijdelijk van aard zijn. En al helemaal niet als Paulus in het volgende hoofdstuk specifieker ingaat op de gaven van de Geest. Want Hij begint te zeggen wat het meest belangrijke is.

Ik kom nog even weer terug op de vraag: “Hoelang blijven deze gaven?”

Ik ben zelf opgegroeid in een gemeente waarin de bedelingenleer werd onderwezen. In deze leer wordt verondersteld dat het woord ‘volmaakte’, Gods Woord, De Bijbel zou zijn. Want als die gekomen is hebben we het complete Woord waaraan niets meer toegevoegd hoeft te worden. Omdat het woord ‘volmaakte’ in de grondtekst 5046 τελειος ‘teleios’, is. Dit woord betekent:

1) tot een einde gebracht, voltooid
3) volmaakt
4) dat wat volmaakt is
4a) volledig menselijke integriteit en deugd

Dit woord komt veel vaker voor in het Nieuwe Testament, Maar we vinden dit niet terug met betrekking op het Woord. Alhoewel het Woord (Logos) wel volmaakt is. Maar in de context is dit zeker niet in te passen. E.e.a. heeft zeer grote consequenties in de gemeenten!!

Onderstaande tekst maakt nog een keer ondubbelzinnig duidelijk wat Paulus bedoeld met Liefde!

1 Johannes 2:5 maar wie zijn woord bewaart, in die is waarlijk de liefde Gods volmaakt. Hieraan onderkennen wij, dat wij in Hem zijn.

Deze tekst maakt al heel duidelijk dat het woord ‘volmaakt’, de liefde bedoeld wordt! Dat wordt in ons volmaakt als we doen wat God van ons vraagt.

Paulus vervolgt in hoofdstuk 13, met de woorden:

“Jaagt de liefde na en streef naar de gaven van de Geest, doch het meest naar het profeteren. En daarna: “Wie profeteert , spreekt voor de mensen stichtend, vermanend en bemoedigend.”

We zien een duidelijk duidelijk verschil tussen deze beide en geeft daarin opnieuw ook weer het belang daarvan aan. Jagen kost inspanning. Je gaat tot het uiterste om iets te vangen en richt je op het doel! Of wellicht nog beter…, je loopt een wedstrijd en doet je uiterste best deze te winnen. Streven heeft in de grondtekst meer te maken met ‘verlangen’. Hij geeft opnieuw duidelijk weer aan hoe belangrijk dat de gaven van de Geest zijn!

Veelal wordt met profeteren bedoeld, iets te zeggen wat met de toekomst te maken heeft. Maar dat is zeker niet het geval. Lezen we de profeten in het oude testament, dan gaat het verreweg de meeste keren over waarschuwingen. En als daar geen gehoor aangegeven wordt, dan gaat het over in een profetie die een soort van oordeel komt waardoor de mensen terecht gewezen en zich berouwvol bekeren tot God. Dat is uiteindelijk stichtend…

Een tijdje geleden heb ik daarover gesproken. Je kunt het beluisteren via onderstaande link. Vanaf 22:00
https://www.youtube.com/live/FdPnXEacK1U?feature=shared

Wees gezegend!
Hans Dam